POW czyli sprawy klasowe

POW

1. Życie społeczne i gospodarcze toczy się w przestrzeni, która ma określone walory i predyspozycje. Ich wykorzystanie bez degradacji tej przestrzeni stanowi istotę ładu przestrzennego. Na razie obserwujemy upadek systemu planowania przestrzennego prowadzący do chaosu w zagospodarowaniu przestrzennym. Wszędzie straszą nas przeróżne „gargamele”. To prowadzi do degradacji środowiska przyrodniczego i kulturowego oraz oszpecenia krajobrazu, a także podwyższonych kosztów funkcjonowania gospodarki i społeczeństwa
2. Niekontrolowane rozproszenie urbanizacji stanowi poważne zagrożenie dla środowiska, szczególnie dla obszarów cennych przyrodniczo. Niezbędne jest wzmocnienie roli planowania przestrzennego i zapewnienie wyraźnej hierarchiczności planów przestrzennego zagospodarowania
3. Zwiększanie produktywności zasobów obejmuje również sposób, w jaki produkty są wytwarzane, transportowane, opakowywane, użytkowane, ewentualnie ponownie wykorzystywane (recycling) i utylizowane. Już dzisiaj istnieje wiele praktycznych przykładów zwiększenia efektywności zużycia energii i zasobów. Te przykłady dowodzą, że poziom dobrobytu może zostać utrzymany również przy znacznie niższym poziomie zużycia zasobów. Eko-inteligentne wzornictwo dóbr i usług nie tylko się opłaca, ale także sprzyja tworzeniu nowych miejsc pracy, zdobywaniu nowych rynków i otwiera nowe perspektywy zysku. Aby to wszystko osiągnąć, należy włączać koszty zewnętrzne w cenę produktu i rezygnować z subsydiów szkodliwych dla środowiska. Konsekwencją będzie ekologiczna reforma podatkowa polegająca na obniżeniu podatków wynikających z zatrudnienia, a podwyższeniu podatków związanych z korzystaniem z zasobów, zwłaszcza nieodnawialnych.
4. Zaostrzanie wymagań dotyczących ochrony środowiska i popieranie przyjaznych środowisku form rozwoju prowadzi do tworzenia zielonych miejsc pracy. Eksport usług i inwestycji ochrony środowiska jest jedną z najbardziej dynamicznie rozwijających się dziedzin na świecie. Dotyczy to także miejsc pracy tworzonych w rolnictwie ekologicznym, turystyce przyjaznej środowisku czy też przy wykorzystywaniu odnawialnych źródeł energii. Za zielone miejsca pracy uznać należy także transport publiczny. W Polsce, w której bezrobocie jest najpilniejszym do rozwiązania problemem społecznym, program tworzenia zielonych miejsc pracy pozwoli na potrójny zysk: powstanie miejsc pracy, i to lokalnych, pobudzenie lokalnych gospodarek oraz zmniejszenie presji na mniejszą ochronę środowiska
5. Będziemy wdrażać programy rolnośrodowiskowe, do których będą mogli przystępować rolnicy celem realizacji poszczególnych planów rolnośrodowiskowych dla gospodarstw. Wsparcie będzie udzielane rolnikom podejmującym inwestycje z zakresu dostosowania gospodarstwa do standardów UE, przede wszystkim pod względem gospodarki hodowlanej i nawozowej. Mamy świadomość konieczności ochrony rolniczego środowiska poprzez zapobieganie erozji gleb, silnemu zakwaszeniu gleb i niekorzystnym stosunkom wodnym.
6. Opowiadamy się za zwiększeniem lesistości kraju, realizowanego poprzez zalesianie gruntów rolnych o niskiej przydatności rolniczej. Doprowadzimy do zwiększenia retencyjnych zdolności krajobrazu prowadzącego do zmniejszenia deficytu wody dla rolnictwa. Pomoc będzie polegać na dotacjach za zalesienie
i utrzymanie lasu, a także na rekompensacie za wyłączenie gruntów z produkcji rolnej.
7. Konstytucja RP nakłada na państwo obowiązek ochrony środowiska zgodnie z zasadą zrównoważonego rozwoju, a więc poprzez równoprawne traktowanie procesów gospodarczych, społecznych i przyrodniczych. Idea zrównoważonego rozwoju jest również jedną z najważniejszych doktryn społeczno-gospodarczych Unii Europejskiej. Zapewnienie równego dostępu do zasobów środowiska, przy jednoczesnej ochronie i stałym polepszaniu ich jakości, powinno być jednym z kanonów programu polskiej prawicy.
8. Zachowanie bogactwa przyrodniczego i kulturowego powinno być polską racją stanu także w wymiarze rozwoju rolnictwa i turystyki przyjaznych środowisku, właściwego gospodarowania wodą i zasobami leśnymi, a przede wszystkim zapewnienia zdrowych warunków życia społeczeństwa. Ochrona przyrody i powstająca europejska sieć obszarów chronionych Natura 2000 powinny być traktowane przez administrację publiczną, na wszystkich jej poziomach, równie poważnie jak sprawy społeczne i gospodarcze, a nie jak przysłowiowy kwiatek do kożucha.