POW czyli sprawy klasowe

POW

1. W sferze kultury Państwo powinno wspierać twórców, których funkcjonowanie jest niezbędne dla prawidłowego rozwoju i kultywowania polskiej kultury i tradycji. Krzewienie kultury powinno pozostać jednym z podstawowych zadań systemu edukacyjnego. Nie ma jednak żadnego powodu, aby kultura wyłączona była z mechanizmów gospodarki rynkowej. Dlatego rola państwa powinna być tu bardzo ograniczona.
2. Należy w sposób bezwzględny egzekwować przestrzegane praw autorskich. Umożliwi to normalne funkcjonowanie artystów na rynku, a także zagwarantuje należytą ochronę własności intelektualnej.
3. Nie wolno skazywać ludzi na monopol pseudokultury w massmediach, trzeba zacząć działać. Co można zrobić? Wykorzystywać to, co funkcjonuje, by dać ludziom jakiś wybór. Na przykład tam, gdzie nie ma już kina ani żadnego ogniska kultury – szkoła jeszcze istnieje! Trzeba, by stała się wielofunkcyjna, zastąpiła bibliotekę, a może i wiejski dom kultury. Żeby zatrudniony w niej nauczyciel, specjalnie przeszkolony i lepiej opłacany, mógł pełnić też funkcję animatora kultury, który rozbudzi zainteresowania, pomoże w organizowaniu czasu wolnego.
4. Autorzy dzieł stanowiących przedmiot narodowej dumy często nie mają żadnych szans w konkurencji z komercją. Muszą więc znaleźć dostateczne oparcie finansowe w państwie, by móc je godnie reprezentować na zewnątrz, tworzyć nowe bezcenne wartości w oparciu o tradycję narodową oraz poszukiwać nieustannie nowych środków wyrazu.
5. Kultura to także dziedzina przemysłu, który przynosi dochód. W wysoko rozwiniętych krajach każdy dolar zainwestowany w sferę prawidłowo zarządzanej kultury daje zysk kilku dolarów. Zacznijmy więc traktować kulturę jako długoterminową inwestycję przynoszącą dochody i dającą miejsca pracy. Przecież przemysły kultury – różne warsztaty artystyczne, studia nagrań, poligrafia itd. – dają możliwości zatrudnienia, a przy tym są zakotwiczone w środowiskach lokalnych, odgrywają niezwykle ważną rolę społeczną. I są też wylęgarnią wykwalifikowanej siły roboczej, wysokiej klasy profesjonalistów
6. Chcemy, by ministerstwo stało się skutecznym, nowoczesnym instrumentem rządzenia, podejmującym zwłaszcza te zadania, które w ostatnim czasie zostały przeniesione poza obszar realnej odpowiedzialności państwowej. Przykładem takiej szkodliwej polityki była likwidacja departamentu odpowiedzialnego za książkę i promocję czytelnictwa
7. Będziemy również baczyć, aby twórcy spoza koteryjnych układów dostawali szansę na zaprezentowanie swego dorobku: na przykład „zaistnienie” w mediach publicznych czy w wystawiennictwie.
8. szczególnym wspieraniem procesu odbudowy regionalnej prasy kulturalnej, stanowiącej ceny skarb kultury narodowej
9. zastosowaniem zasady wyjątku kulturalnego w sferze opodatkowania
działalności twórczej oraz statusu twórców
10. możliwością odpisywania od podatków wpłat na fundacje, których zadaniem jest wspieranie twórczości kulturalnej
11. Opowiadamy się za likwidacją Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji –
ciała, którego działalność uderzała w pluralizm mediów i była całkowitym
zaprzeczeniem wolności słowa i interesu publicznego – a więc wartości, którym miało ono służyć. W zgłaszanym przez POW projekcie nowej konstytucji proponujemy zastąpienie KRRiT przez Urząd do Spraw Radiofonii i Telewizji, który czuwałby nad przestrzeganiem
ustawowych zasad i procedur obsady organów nadzorczych
i zarządzających w mediach publicznych oraz wykonywałby kompetencje
regulacyjne i kontrolne w sprawach radiofonii i telewizji. Na czele
urzędu stałby prezes powoływany przez prezydenta na pięcioletnią kadencję
12. Zbudowanie stabilnego, pluralistycznego ładu medialnego nie będzie możliwe bez zaostrzenia kar za łamanie warunków koncesji, w tym emitowanie programów zawierających treści szkodliwe społecznie oraz rygorystycznego egzekwowania tych kar.
13. Zapewnimy uwolnienie mediów publicznych od nacisków politycznych
oraz zobowiążemy je do rzeczywistej realizacji misji w dziedzinie edukacji
i kultury, uwzględniającej upowszechnianie tradycji narodowej, wartości patriotycznych i dorobku polskiej kultury. Jesteśmy przeciwko prywatyzacji publicznego radia i telewizji, co w obecnych warunkach musiałoby prowadzić do całkowitego zakwestionowania tej misji. Szczególnej ochronie powinny podlegać także rozgłośnie radiowe o ściśle kulturalnym i edukacyjnym charakterze. Będziemy także dążyć do przyjęcia i ścisłego egzekwowania przepisów zakazujących emisji programów zawierających przemoc oraz treści demoralizujące.
14. Opowiadamy się za zainicjowaniem programu promocji utalentowanych, lecz jeszcze nieznanych twórców. Proponujemy podjęcie programu Nikifor XXI, który wspierałby autentyczną kulturę ludową, a także ożywiał życie kulturalne, szczególnie na wsi i w małych miasteczkach.
15. Proponujemy również realizację programu Młoda Polska, który zachęcałby do podejmowania samodzielnych inicjatyw w dziedzinie edukacji kulturalnej i promował postawę czynnego uczestnictwa w kulturze, m.in. poprzez:
a) wsparcie wycieczek szkolnych do miast – regionalnych i krajowych
ośrodków kulturalnych,
b) dofinansowanie ulgowych biletów wstępu do teatrów, muzeów i innych
instytucji kultury,
c) uruchomienie mechanizmu systematycznych zakupów książek dla bibliotek
szkolnych, zwłaszcza na prowincji,
d) Opowiadamy się także za utrzymaniem w szkołach przedmiotu „Wiedza
o kulturze”, którego celem jest pogłębianie świadomego obcowania
z dziełami kultury.
16. Będziemy prowadzić przemyślaną, skuteczną politykę historyczną zarówno wewnętrzną, jak i zewnętrzną. Wewnętrzna polityka historyczna zakłada stałą troskę o jakość edukacji historycznej w szkołach i mediach, a także nieustanne podejmowanie wysiłków, by nie tylko upamiętnić dzieje naszego państwa i narodu, ale także podtrzymywać ich żywą obecność w świadomości obywateli. Niezbędne jest wspieranie programów badawczych i projektów edukacyjnych upowszechniających wiedzę na temat naszej przeszłości, a także instytucji dokumentujących i popularyzujących historię
17. . Zewnętrzny aspekt polityki historycznej obejmuje wszelkie działania mające na celu popularyzację poza granicami Polski szczególnie istotnych faktów z naszych dziejów. Polska odegrała wyjątkową rolę w XX-wiecznej historii zmagań ze zbrodniczymi systemami totalitarnymi. Tymczasem obecnie mamy do czynienia z próbami relatywizacji odpowiedzialności za wywołanie II wojny światowej i zbrodnie popełnione w czasie jej trwania
18. W ramach polskiej polityki historycznej:
a) utworzymy Muzeum Wolności – nowoczesną instytucję muzealno-edukacyjną, ukazującą dzieje Polski przez pryzmat tak zawsze ważnej dla Polaków idei wolności,
b) poprawimy jakość edukacji historycznej w szkołach,
c) wzmocnimy programy i instytucje – zarówno publiczne, jak i niezależne
– dokumentujące i popularyzujące historię.
19. Zapewnimy promocję polskiej kultury za granicą, która jest skutecznym narzędziem budowy atrakcyjnego wizerunku Polski w świecie. Kultura jest bowiem szczególnie ważną wizytówką państwa, a jej właściwa promocja będzie służyć podnoszeniu poziomu cywilizacyjnego, potencjału gospodarczego oraz atrakcyjności turystycznej kraju. Dyplomacja kulturalna daje także ogromne możliwości wzmocnienia pozycji Polski na arenie międzynarodowej.
Priorytetowymi obszarami zainteresowań powinny być państwa Unii
Europejskiej, kraje, z którymi łączy nas dziedzictwo I Rzeczypospolitej oraz Stany Zjednoczone.
20. Kultura powinna stać się naszym towarem eksportowym. Wielu współczesnych polskich twórców i artystów cieszy się za granicą ogromną renomą. Na Dalekim Wschodzie nie słabnie fascynacja Fryderykiem Chopinem. Należy to wykorzystać. Nie można, o co łatwo w dzisiejszych czasach, zapominać o słowie pisanym. Będziemy zatem systematycznie wspierać przekłady dzieł literatury pięknej (zarówno klasycznych, jak i współczesnych) oraz wybitnych osiągnięć polskiej humanistyki na języki obce. Kulturalne przedsięwzięcia organizowane i prezentowane poza granicami kraju winny służyć nie tylko promocji Polski wśród cudzoziemców, ale także odnowieniu i wzmocnieniu więzi z Polonią

Whore

Britney Spears Spreading Outdoors!
[link widoczny dla zalogowanych]